Πολλοί πιστεύουν πως εδώ βρισκόταν το νυμφικόν Ελυμνιον, που αναφέρει ο Σοφοκλής, συνδεδεμένο με το πρώτο σμίξιμο του Δια και της Ήρας.
Τα Ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια οι κάτοικοι για να προφυλαχτούν από επιθέσεις πειρατών άφησαν τα παράλια του Ευβοϊκού και εγκαταστάθηκαν στη περιοχή Καστρί. Στη Φραγκοκρατία, το Ελύμνιο βρίσκεται οχυρωμένο στα Καστριά και παρουσιάζει ακμή το 13ο αιώνα, την εποχή του ξακουστού ιππότη Λικαριου. 4444 φορολογούμενες οικογένειες αναφέρουν τα Οθωμανικά κιτάπια.
Το 1790 αφού ο οικισμός ήδη από χρόνια γύρισε στη παραλία που είναι και σήμερα, αρκετές οικογένειες της Λίμνης μεταναστεύουν στη Σκιάθο ιδρύοντας εκεί τη δική τους Λιμνιώτικη συνοικία, που μέχρι και σήμερα ονομάζεται τα Λιμνιά.
Τα πολυάριθμα πλακόστρωτα γραφικά δρομάκια της περιοχής που θυμίζουν λαβύρινθο, καταλήγουν σε υπέροχες αυλές διώροφων σπιτιών που είναι πνιγμένες στα λουλούδια. Όμορφα νεοκλασικά σπίτια που έφτιαξαν οι καραβοκύρηδες από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 20ου.
Στο δυτικότερο άκρο της προκυμαίας πάνω από το νερό ένα παλιό σφαγείο έχει μετατραπεί στη λέσχη ναυτοπροσκόπων. Από κει το πλακόστρωτο που οδηγεί στο ασκητήριο του Οσίου Χριστόδουλου αλλά και στον ναό του, μια σπηλιά μέσα στο βράχο δίπλα στη θάλασσα, όπου ζούσε κάποτε ο Όσιος.
Σε μία μικρή πλατεία μέσα στα σοκάκια της Λίμνης υπάρχει το μικρό εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής (Παναγίτσας), το οποίο είναι χτισμένο πάνω σε ερείπια προγενέστερης παλαιοχριστιανικής Βασιλικής. Στο κατώτερο τμήμα του σημερινού παρεκκλησίου υπάρχει ένα κομμάτι αψιδωτού δωματίου με ψηφιδωτό δάπεδο που χρονολογείται στα τέλη του 5ου με αρχές 6ου μχ αιώνα.
Σαν πίνακας ζωγραφικής με φόντο το απέραντο γαλάζιο και το μυστηριώδες σκούρο πράσινο των πεύκων.
Έτσι περιγράφουν το τόπο τους στην ιστοσελίδα του ... πρώην δήμου.
Στην Λίμνη, στη Χρόνια, στις Ροβιές, στην παραλία Κοχύλι & στα Κατούνια, θα βρήτε γραφικές ταβέρνες και ζαχαροπλαστεία με πεντανόστιμες τοπικές λιχουδιές.
Γενικά αρχεία του κράτους- τοπικό αρχείο Λίμνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου