Εξώνυμο ή ξενώνυμο (από την ελληνική: ἔξω, έξω ή ξένος- και ὄνομα, όνομα) είναι το όνομα που δίνεται σε μια εθνοτική ομάδα ή σε μια γεωγραφική οντότητα από μια άλλη εθνοτική ομάδα. Τα εξώνυμα και ενδώνυμα μπορεί να είναι ονόματα των τοποθεσιών (τοπωνύμια), εθνοτικές ομάδες (εθνώνυμο), γλώσσες ("γλωσσωνύμια"), ή άτομα (προσωπικό όνομα).
Οι Έλληνες έκαναν αρκετές -αποτυχημένες- επαναστάσεις κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η τελευταία και επιτυχημένη ήταν η Επανάσταση του 1821 (1821-1829), μετά την οποία ιδρύθηκε το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος.
Ως "Τουρκοκρατούμενη"(θα εννοεί οθωμανοκρατούμενη) περίοδος της Ελλάδας θεωρείται φαίνεται η περίοδος (1453-1821). Όπως είναι φανερό, αμφισβητώ αυτό το 1453 -η ημερομηνία πτώσης της Πόλης- διότι η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν και δεν είναι Ελλαδικός χώρος όπως τον αποκαλούμε σήμερα. Από την άλλη θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπήρχε ελλαδικός χώρος τότε αλλά κατέλαβαν βυζαντινές περιοχές.
Κατά την Ελληνική Βικιπαίδεια, που και αυτή δε παραθέτει επαρκείς πηγές, ενδώνυμα ονομάζονται στη γλωσσολογία τα ονόματα, με τα οποίο ένας λαός αποκαλεί τον εαυτό του, το κράτος του και τα μέρη όπου ζει. Εξώνυμα ονομάζονται τα αντίστοιχα ονόματα "που χρησιμοποιούνται σε μια ξένη γλώσσα, όταν αυτά δεν ταυτίζονται με τα ενδώνυμα".
Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μια πολυεθνική αυτοκρατορία, όχι εθνικό τουρκικό
κράτος, και πολυεθνοτική ήταν και η σύνθεση των Οθωμανών
αξιωματούχων που ασκούσε την εξουσία, ελάχιστοι από τους οποίους είχαν τουρκική καταγωγή.
Οι Οθωμανοί, με τις νίκες τους επί των Βουλγάρων το 1371 και των Σέρβων το 1389, προωθήθηκαν και στη νότια Βαλκανική και κατέλαβαν την Αθήνα το 1458. Οι Έλληνες άντεξαν στην Πελοπόννησο μέχρι το 1460, και οι Βενετοί και οι Γενουάτες
παρέμειναν σε μερικά από τα νησιά του Αιγαίου και στο Ιόνιο, αλλά από
το 1500 το μεγαλύτερο τμήμα των πεδιάδων και των νησιών της Ελλάδας ήταν
στα οθωμανικά χέρια.
Τα βουνά της Ελλάδας "κατά ένα μεγάλο μέρος έμειναν
άθικτα". Η Κύπρος έπεσε στα χέρια των Οθωμανών το 1571, και η Κρήτη το 1669 (Το 1645, οι Οθωμανοί εκστράτευσαν κατά της Κρήτης. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους κατέλαβαν τα Χανιά και κατά το επόμενο, το Ρέθυμνο). Τα Επτάνησα, που κυβερνήθηκαν από τη Βενετία, δεν κατακτήθηκαν από τους Οθωμανούς.
Οι Έλληνες έκαναν αρκετές -αποτυχημένες- επαναστάσεις κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η τελευταία και επιτυχημένη ήταν η Επανάσταση του 1821 (1821-1829), μετά την οποία ιδρύθηκε το ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος.
Ως "Τουρκοκρατούμενη"(θα εννοεί οθωμανοκρατούμενη) περίοδος της Ελλάδας θεωρείται φαίνεται η περίοδος (1453-1821). Όπως είναι φανερό, αμφισβητώ αυτό το 1453 -η ημερομηνία πτώσης της Πόλης- διότι η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν και δεν είναι Ελλαδικός χώρος όπως τον αποκαλούμε σήμερα. Από την άλλη θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπήρχε ελλαδικός χώρος τότε αλλά κατέλαβαν βυζαντινές περιοχές.
Μερικές ημερομηνίες απελευθέρωσης
- Αθήνα, η τουρκική φρουρά αποχώρησε οριστικά από το φρούριο της Ακροπόλεως την 31η Μαρτίου 1833
- Η απελευθέρωση της Κρήτης 1897
- Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912
- Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων 1913
- Η απελευθέρωση της Καβάλας το 1913
- Η απελευθέρωση της Θράκης έγινε στον Α´ παγκόσμιο πόλεμο όπου η Γερμανία ηττήθηκε και ο ελληνικός στρατός κατέλαβε τη Δυτική και την Ανατολική Θράκη (1920)
Τουρκικά ή Οθωμανικά εξώνυμα
Κεντρική Ελλάδα (Orta Yunanistan, Helenya, Helenistan)
- Αιτωλοακαρνανία Karlı İli
- Άμφισσα Saline
- Αγγελόκαστρο Engilikasrı, Engelikasrı, Enekli
- Αταλάντη Talanta
- Αθήνα (Atina)
- Άγιος Δημήτριος/Μπραχάμι (İbrahimi)
- Χαϊδάρι (Haydari)
- Ελληνικό (Hasani)
- Faliro (Faleron)
- Kifisia (Kerpesi)
- Μαρίνα Ζέας (Paşalimanı)
- Μικρολίμανο (Türklimanı)
- Πειραιάς (Pire, Aslan Liman -εννοεί- το λιμάνι του λιονταριού)
- Πόρτο ράφτης (Terzilimanı)
- Λαμία (İzdin, Zeytuni, Ezdin)
- Ναύπακτος (İnebahtı, Eynebahtı)
- Θήβα (İstefe)
- Ηγουμενίτσα (Gomniçe, Gümenice, Gomenice, Reşadiye (μεταξύ 1909-1913)).
- Ιωάννινα (Yanya).
- Κονιτσά (Koniçe, Kuniçe).
- Μέτσοβο (Maçova, Meçuva, Meçova).
- Πρέβεζα (Preveze).
Μακεδονία (Ege Makedonyası -εννοεί- "Μακεδονία του Αιγαίου", Güney Makedonya -εννοεί "Νότια Μακεδονία", Aşağı Vardar -εννοεί -κάτω Βαρδάρη)
- Αλιάκμων İnce Karasu, Bistrice
- Αργος Orestikon Hurpişte, Horpişte
- Χαλκιδική Halkidikya, Halkidiki
- Δράμα Dırama, Drama
- Drosero Asar Bey
- Έδεσσα Vodina
- Φλώρινα Florina, Kaylar
- Ελευθερούπολη Pravişte
- Ελληνικό Mirova
- Γρεβενά Girebene, Grebene
- "Καϊμάκτσαλάν" Kaymakçalan
- Καλαμαριά Kalamarya, Kelemerye
- Καστοριά Kesriye
- Κατερίνη Katerin, Katrin
- Κοζάνη Kozan
- Λίμνη Ορεστιάδα Kesriye Gölü
- Νεοι Επιβάτες Bahçe Çiflik
- Πτωλεμαιδα Kayılar, Kayalar
- Σέρρες, Serez, Siroz
- Βαλτερό Σερρών (Bayraklı)
- Σιδηρόκαστρο Timurhisar, Demirhisar
- Θεσσαλονίκη (Selanik)
- Λ. Αγ. Δημητρίου (Mithat Paşa Caddesi).
- Λ. Αποστόλου Παύλου (Islahane Caddesi).
- Λ. Αρχαιολογικού Μουσείου (Hacı Hayri Paşa Caddesi).
- Εγνατίας (Vardar Caddesi).
- Πλατεία Ελευθερίας (Hürriyet Meydanı, Olimpos Meydanı).
- Λ. Ελευθερίου Βενιζέλου (Sabri Paşa Caddesi).
- Εθνικής αμύνης (Hamidiye Caddesi).
- Βρύση Χαμίντιε Καλαμαριά (Hamidiye Çeşmesi, Kelemerye Çeşmesi).
- Επταπύργιον (Yedi Kule).
- "Κονάκι" - Θεσσαλονίκη (Konak, Hükümet Konağı).
- Λεωφόρος Νίκης (Kordonboyu).
- Λ. Πραξιτέλους (Sezai Paşa Caddesi).
- Τούμπα Tumba, (Tepeüstü).
- Λ Τσιμισκί (Paralelli).
- "Πάνω Μαχαλλάς" (Yukarı Mahalle).
- Λευκός Πύργος (Kanlı Kule, Beyaz Kule).
Για τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας με Τουρκικά εξώνυμα ανατρέξτε στην πλήρη λίστα της Wikipedia στα Αγγλικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου