Update 2013. Το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας προκάλεσε το ενδιαφέρον του ανθρώπου από την αρχαιότητα. Οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς έχουν αναφορές στην στην Ελληνική φύση. Για παράδειγμα ο Όμηρος μιλάει για μεγάλης χρονικής διάρκειας πυρκαϊές και γιά αγριοκάτσικα που έβοσκαν σε μεγάλους αριθμούς στα ελληνικά δάση.
Τα περισσότερα είδη άγριας ζωής εξαφανίστηκαν στην αρχή του 20ου αιώνα.
Το μεγαλύτερο ζώο στην Ελληνική ύπαιθρο μετά την αρκούδα ήταν ο Λύγκας (δεξιά φώτο) είχε εκλείψει, μα πρόσφατα ανακαλύφθηκαν ίχνη από ζώα που κατέβηκαν από Αλβανία ή τα Σκόπια. Μόνο μερικά τσακάλια (αριστερή φώτο) έχουν μείνει.
Η καφετιά αρκούδα υπάρχει σε πολύ μικρο αριθμό στη Ροδόπη και στην Πίνδο επειδή προστατεύεται. Πρόσφατα εθεάθη μία στον Όλυμπο και έγινε είδηση στη τηλεόραση.
Θυμάμαι, όταν στο δημοτικό σχολείο μας είχαν πάει κάποτε εκδρομή στη μονή Καισαριανής μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ένα σήμα με το σκίτσο μιας αρκούδας που υπήρχε στην αρχή του δάσους για να προειδοποιεί τους επισκέπτες για την ύπαρξη αγρίων ζώων.
Λύκοι έχουν μείνει πολύ λίγοι και αν δεν αποζημίωναν τους βοσκούς για τα ζώα που χάνουν απο αυτούς δεν θα είχε μείνει κανένας.
Αγριογούρουνα υπάρχουν σε αρκετές περιοχές της χώρας αλλά δυστυχώς επιτρέπετε το κυνήγι τους.
Κάποιες αγριόγατες υπάρχουν σε Πίνδο και Ροδόπη μα είναι τόσο λίγες που ελάχιστοι τις έχουν δει.
Ελάφια υπάρχουν στην Πάρνηθα γύρω στα 400 και μια πολύ μικρότερη ομάδα στη Ροδόπη.
Τα ζαρκάδια κοντεύουν να εξαφανιστούν.
Στην Πάρνηθα υπάρχει ένα κοπάδι από Κρητικά αγριοκάτσικα "κρι-κρι" που τα είχαν εισάγει το 1961.
Υπάρχουν και πολλά ενδημικά είδη αγριοκάτσικων στα μικρά νησιά του Αιγαίου, με πιο διάσημο αυτό της Γιούρας που το προστατεύουν μαζί με τις φώκιες του νησιού.
Κοπάδια αγρίων αλόγων στη Ροδόπη τη Ζάκυνθο και αλλού έχουν δημιουργηθεί από οικόσιτα ζώα που αφέθηκαν ελεύθερα την εποχή των Βαλκανικών πολέμων και της ανταλλαγής πληθυσμών.
Μικρότερα ζώα όπως λαγούς, αλεπούδες, κουνάβια, ασβούς, σκαντζόχοιρους και χελώνες μπορούμε ακόμα να συναντήσουμε στην Ελληνική ύπαιθρο. Η μόλυνση όμως καραδοκεί.
350 είδη πτηνών ζουν η περνάνε από την Ελλάδα κατα την περίοδο της αποδημίας τους.
Πολλά απο αυτά είναι αρπακτικά κυρίως αετοί και γεράκια(Ασπροπάρης, χρυσαετός, σπιζαετός, πετρίτης κτλ) μπούφοι και κουκουβάγιες. Να μην ξεχνάμε και το γύπα που είναι το μεγαλύτερο αρπακτικό κοντεύει να εξαφανιστεί ένα κοπάδι που έχει επιζήσει στη Δαδιά το ταΐζουν οι δασοφύλακες γιατί τα ζώα που έτρωγε δεν υπάρχουν πλέον.
Αλλα πτηνά όπως κοτσύφια, γερακότσιχλες, κίσσες, πετροχελίδονα, κοράκια, σπίνοι, πετροπέρδικες(κινδυνεύουν άμεσα από εξαφάνιση), φάσσες, δρυοκολάπτες και άλλα, υπάρχουν στα περισότερα βουνά και δάση.
Στα ελάχιστα ποτάμια που είναι καθαρά υπάρχουν μερικές βίδρες και μικρές υδρόβιες χελώνες. Συναντάμε και αρκετά είδη ψαριών του γλυκού νερού.
Είναι και τα ερπετά που είναι παρεξηγημένα απο τους περισσότερους κυρίως τα φίδια.
Ο Αριστοτέλης 2300 χρόνια πριν κατέγραψε περίπου 600 είδη ζώων στο έργο του "περί τα ζώα ιστορίαι"
Πολλές φορές αναφέρονται λιοντάρια "λιοντάρι της Νεμέας" κτλ σε διάφορα κείμενα.
Έχουν βρεθεί επίσης οστά από ρινόκερους ιπποπόταμους ακόμα και ελέφαντες.
Διεθνώς γνωστοί είναι οι ελέφαντες νάνοι των Δωδεκανήσων "για άλλους μαμούθ νάνοι".
Ο περιηγητής του 2ου μ.Χ. Παυσανίας, στα Λακωνικά γράφει: «Υπεράνω των Βρυσεών υψώνεται η κορυφή του Ταϋγέτου η καλουμένη Ταλετόν. Αυτήν καλούν ιερή του Ήλιου, όπου θυσιάζουν στον Ήλιο. Όχι μακριά του Ταλετού είναι ο καλούμενος Ευόρας όπου τρέφονται και άλλα θηρία και προ πάντων άγριες κατσίκες. Και γενικά όλος ο Ταΰγετος έχει κυνήγι των κατσικιών τούτων και αγριογούρουνων και προ πάντων ελαφιών και άρκτων. Το μεταξύ του Ταλετού και Ευόρα ονομάζουν Θήρας».
Καλά θα κάνουμε να προσέξουμε ότι έχει απομείνει από αυτό το φυσικό πλούτο γιατί αλλιώς τα παιδιά μας θα τα διαβάζουν αυτά μόνο στα βιβλία ιστορίας και μόνο φωτογραφίες θα έχουν απομείνει.Δείτε και ένα σχετικό video .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου