Φραγκίσκος Ατσαιόλι ο 2ος [Francesko Acciaoli] ο τελευταίος δούκας των Αθηνών

Όταν η Αθήνα ήταν φράγκικο δουκάτο ... μια σκοτεινή εποχή της ιστορίας μας, γεμάτη δολοπλοκίες, πάθη και προδοσίες.

Κάπως έτσι ήταν και η ιστορία της Ελληνίδας δούκισσας της Ελένης Δούκα, Κομνηνού Αγγέλου Λαρόση

Σύζυγος του Δούκα των Αθηνών Ντε λα Ρος και δούκισσα Αθηνών - Θηβών - Λιβαδειάς - Ναυπλίου - Άργους - Σαλαμίνας μετά το θάνατο του άνδρα της Γουλιέλμου ντε λα Ρος. Ήταν κόρη του δεσπότη Νέων Πατρών Στερεάς Ιωάννη Α' Δούκα. Ήταν επίσης γόνος σπουδαίων δυναστειών αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Απόγονος της δυναστείας των Δουκών, των Αγγέλων και των Κομνηνών. Πριν νυμφευθεί τον πανίσχυρο Ντε λα Ρος, θεωρείτο από τις πιο περιζήτητες αρχοντοπούλες καθώς είχε την πιο αριστοκρατική καταγωγή.

Ο πατέρας της, την πάντρεψε με τον Γουλιέλμο ντε λα Ρος, με αντάλλαγμα την υποστήριξή του κατά των δυνάμεων του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου. Σαν προίκα έδωσε σε αυτόν τα κάστρα της Λαμίας, του Σιδερόκαστρου, του Γαρδικίου και της Γραβιάς.


Να πως ξεκίνησε η ιστορία, το 1204. O Βονιφάτιος ο Μονφερατικός κατέλαβε την Αθήνα και οι Φράγκοι λεηλάτησαν τη πόλη όπως συνήθιζαν.

Ο Βονιφάτιος παραχώρησε την Αθήνα μαζί με τα Μέγαρα στον επιφανή ιππότη από τη Βουργουνδία Όθωνα de la Roche, στον οποίο είχε παραχωρήσει νωρίτερα και τη Θήβα. Έτσι ο Όθωνας ντε λα Ρος ανακηρύχθηκε "Κύριος των Αθηνών" (Dominus Athenarum, Sire d'Athenes). Τον διαδέχτηκε ο ανιψιός του Γκυ ντε λα Ρος. Ο Γκυ αναγνωρίστηκε το 1260 από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' ως δούκας των Αθηνών.

Οι Ντε λα Ρος κυβέρνησαν μέχρι το 1308 όταν ο Γκύ ο 2ος πέθανε άκληρος. Τότε το δουκάτο κληρονόμησε ο ξάδελφος του Γκωτιέ της Βρυέννης (de Brienne), κόμης του Λέτσε της Απουλίας.

Στη Μάχη της Κωπαΐδας (μάχη του Αλμυρού)το 1311, το φραγκικό Δουκάτο των Αθηνών με επικεφαλής τον "Μέγα Κύρη" Δούκα Γκωτιέ ντε Μπριέν νικήθηκε από τη Καταλανική Εταιρεία (Κομπανία) των Καταλανών και Αραγωνέζων μισθοφόρων, γνωστών και με την ονομασία Αλμογάβαροι, οι οποίοι κατευθύνονταν προς τη Νότια Ελλάδα. και ο δούκας της Αθήνας σκοτώθηκε στη μάχη, το δουκάτο πέρασε στην κυριαρχία των Καταλανών που πρόσφεραν την ηγεμονία στο στέμμα των βασιλέων της Αραγωνίας.



Ένας Φλωρεντινός τραπεζίτης και τυχοδιώκτης, το όνομα του Νέριο Ατσαϊόλι (Acciaiuoli), προσέλαβε μισθοφορικό στρατό και το 1385 κατέλαβε τη πόλη των Αθηνών. 3 χρόνια οι Καταλανοί άντεξαν οχυρωμένοι μέσα στην Ακρόπολη, το 1388 πλέον όλη η Αθήνα άνηκε στον οίκο των Ατσαϊόλι, η σημαία τους με το μπλέ λιοντάρι κυμάτιζε μέχρι το 1458, όταν οι Τούρκοι, που από το 1456 είχαν καταλάβει την Αθήνα έγιναν κύριοι και της Ακρόπολης.


Ο Φραγκίσκος Α' Ατσαϊόλι (Francesco I Acciaioli), ήταν γιος του Νέριο Β' Ατσαϊόλι, Δούκα των Αθηνών και της δευτέρας του συζύγου Κιάρας Τζώρτζη. Διαδέχτηκε τον πατέρα του στην εξουσία του δουκάτου το 1451, όντας ακόμη ανήλικος. Τη χρονιά που έπεσε η Κωνσταντινούπολη, η μητέρα του, που κυβερνούσε στη θέση του μέχρι να ενηλικιωθεί, παντρεύτηκε τον Ενετό Βαρθολομαίο Κονταρίνι, οπότε και ανέλαβε αυτός την αντιβασιλεία.

Οι Αθηναίοι ευγενείς, αμφισβητώντας την αφοσίωση του ζεύγους και φοβούμενοι δολοφονία του ανήλικου Φραγκίσκου, κάλεσαν τον Μωάμεθ Β' να αποκαταστήσει την τάξη. Αυτός συνέλαβε και τους 3 άρχοντες του δουκάτου και ανέθεσε τη διακυβέρνησή του στον Φραγκίσκο Ατσαϊόλι το Β' το τελευταίο δούκα της Αθήνας. Ο νεαρός Φραγκίσκος Α' οδηγήθηκε στην αυλή του Σουλτάνου στην Αδριανούπολη.


Στη μονή Δαφνίου στη κρύπτη που βρίσκεται κάτω από το νάρθηκα βρίσκεται το μαυσωλείο που τάφηκαν οι δούκες της Αθήνας.


Οι Αθηναίοι όπως γράφει στο βιβλίο του ο Μίλλερ δεν ήταν ευχαριστημένοι από τους Βυζαντινούς, μάλιστα έλεγαν για τους Φράγκους, "από τα δυο κακά θα προτιμήσουμε το μικρότερο". Παρά το ότι είχε συμφωνηθεί με χρυσόβουλα και μολυβδόβουλα να πληρώνουν λιγότερους φόρους από τη πλουσιότερη Θήβα και να μη συντηρούν στρατό, στη πράξη έγινε το αντίθετο.

Έτσι υποδέχθηκαν με συμπάθεια τον Όθωνα ντε λα Ρος, το Μέγα Κύρη των Αθηνών.

Οι δούκες των Αθηνών:

• Όθων ντε λα Ρος (Μέγας Κύρης) (1205-1225)
• Γκυ Α' ντε λα Ρος (ο πρώτος με τον τίτλο Δούκας) (1225-1263)
• Ιωάννης ντε λα Ρος (1263-1280)
• Γουλιέλμος ντε λα Ρος (1280-1287)
• Ελένη Ντε Λα Ρος Δούκαινα Κομνηνή (ως επίτροπος του Γκυ Β')
• Γκυ Β' ντε λα Ρος (1287-1308)
• Γκωτιέ ντε Μπριέν (1308-1311)
• Ρουτζιέρο Ντεσλόρ (Ruggero Deslaur) (1311-1312)
• Μανφρέδος της Αραγωνίας (Manfredi d'Aragona) (1312-1317)
• Μπερενγκέρ Εστανιόλ (Berenguer Estanyol) (βικάριος) 1312-1317
• Γουλιέλμος της Αραγωνίας (Guglielmo II d'Aragona) (1317-1338)
• Αλφόνσος Φρειδερίκος της Σικελίας (Alfonso Federico di Sicilia), (βικάριος) 1317-1338)
• Ιωάννης Β' της Αραγωνίας (Giovanni II d'Aragona) (1338-1348)
• Φρειδερίκος Α' των Αθηνών (Federico I di Atene) (1348-1355
• Φρειδερίκος Γ' ο απλός της Σικελίας, Φρειδερίκος Β' των Αθηνών (1355-1377)
• Ρουτζέρο ντε Φλορ (Ruggero de Flor) (βικάριος) 1362-1370
• Λουδοβίκος Φρειδερίκος κόμης Σαλώνων (Luigi Federico conte di Salona) (βικάριος) 1375-1380
• Μαρία της Σικελίας (Maria di Sicilia) (1377-1388) (με τον Πέτρο Δ' της Αραγωνίας από το 1381)
• Νέριο Α' Ατσαϊόλι (Nerio I Acciaioli) (1388-1394)
• Φραγκίσκος Francesco Acciaioli (1394-1395)
• Αντώνιος Α' Ατσαϊόλι Antonio I Acciaioli (1395 -1402)
• Έλεγχος από την Βενετία (1395-1402)
• Αντώνιος Α' Ατσαϊόλι Antonio I Acciaioli (1402-1435)
• Νέριο B' Ατσαϊόλι (Nerio II Acciaioli) (1435-1439)
• Αντώνιος Α' Ατσαϊόλι (Antonio II Acciaioli) (1439-1441)
• Νέριο B' Ατσαϊόλι (δεύτερη φορά) (1441-1451)
• Κλάρα Ζόρζι (Clara Zorzi) 1451
• Βαρθολομέος Κονταρίνι (Bartolomeo Contarini) 1451-1454
• Φραγκίσκος Α' Ατσαϊόλι (Francesco I Acciaioli) 1451-1454
• Φραγκίσκος Β' Ατσαϊόλι (Francesco II Acciaioli) (1455-1458)

Wikipedia

Ιστορία της Φραγγοκρατίας εν Ελλάδι (Ουίλλιαμ Μίλλερ)