Το δώρο του Διονύσου

Η Μυθολογία του κρασιού στην κεντρική Ιταλία (Μολίζε) και τη Βόρεια Ελλάδα είναι το θέμα της έκθεσης που λειτουργεί στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης και λειτουργεί στην αίθουσα Μανόλης Ανδρόνικος από τις 13/7/2011 ως 30/9/2011. Τίτλος της έκθεσης Το δώρο του Διονύσου.

Ο χάλκινος κρατήρας του 4ου πχ αιώνα, που επέστρεψε στη χώρα ως προϊόν αρχαιοκαπηλίας από την αμερικανική συλλογή των Σέλμπι Γουάιτ _ Λεόν Λεβί είναι σήμα κατατεθέν της έκθεσης.

Στόχος της έκθεσης είναι να παρουσιαστούν οι πολλαπλές όψεις του Διονύσου, αλλά και η μακραίωνη ιστορία του κρασιού στο μεσογειακό χώρο.

Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία του ΥΠΠΟΤ με το ιταλικό υπουργείο Πολιτισμού και συγκεκριμένα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων και την Περιφέρεια του Μολίζε αλλά και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης.


Ο οίνος

Το κρασί είναι ένα αλκοολούχο ποτό προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους που ονομάζεται μούστος.

Ο οίνος αποτελεί σημαντικό γεωργικό προϊόν που αντικατοπτρίζει την ποικιλία του εδάφους και το κλίμα ενός τόπου. Το κρασί χρησιμοποιείται επίσης σε θρησκευτικές τελετές σε πολλούς πολιτισμούς ενώ το εμπόριο κρασιού είναι ιστορικής σπουδαιότητας για πολλές περιοχές.


Το αμπέλι, από το οποίο προέρχεται το κρασί έχει σύμφωνα με τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων ετών. Πριν ακόμα από την εποχή των παγετώνων ευδοκιμούσε στην πολική ζώνη, κυρίως στην Ισλανδία, στη Βόρεια Ευρώπη αλλά και τη βορειοδυτική Ασία

Στα χρόνια του Βυζαντίου η λέξη οίνος αντικαταστάθηκε από το κρασί. Οι αρχαίοι Έλληνες παρά το ότι λάτρευαν το Διόνυσο γιατί πίστευαν πως προκαλούσε την ευχάριστη ατμόσφαιρα και το κέφι στην συντροφιά. Δεν συνήθιζαν να μεθούν.

Οι πρόγονοί μας έπιναν το κρασί τους με διάφορους τρόπους. Γενικός κανόνας ήταν η ανάμειξη του κρασιού με νερό, (οινος κεκραμένος) σε αναλογία συνήθως 1χ3, 1 κρασί - 3 νερό. Είχαν μάλιστα ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη, κρατήρες, και κάτι μακρυές κουτάλες που τις έλεγαν κύαθους. Η πόση κρασιού που δεν είχε αναμειχθεί με νερό (άκρατος οίνος) θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών ως τονωτικό


Wikipedia