Στην Ανατολική Θράκη, 65 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη βρίσκονται οι Μέτρες (Τσατάλτζα -Çatalca). Το αρχαίο όνομα της πόλης ήταν Εργίσκη και ιδρυτής της ήταν, σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Έργισκος γιος του Ποσειδώνα. Μια άλλη παράδοση υποστηρίζει ότι κατά τους βυζαντινούς χρόνους ο στρατηγός Μέτρωνας σκοτώθηκε σε κάποια μάχη για να τη σώσει από τους εχθρούς της. Έτσι η Εργίσκη μετονομάστηκε σε Μέτρες.
Από εκεί περνούσε το Αναστασιανό τείχος μήκους 93 χιλιομέτρων το οποίο ξεκινούσε από τον Εύξεινο Πόντο και κατέληγε στη Σηλυβρία (Silivri). Τον 17ο αιώνα η πόλη γνώρισε τη χρυσή εποχή της όταν ο Φερχάτ πασάς τη στόλισε με παλάτια, ένα τεκέ, ένα χαμάμ και ένα παζάρι που το ονόμασε Çatalburgaz.
Στους Βαλκανικούς πολέμους έγιναν αρκετές μάχες στη περιοχή, Στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπογράφηκε η ανακωχή του Μούδρου, σύμφωνα με τους όρους της οποίας διασυμμαχικά τάγματα ανέλαβαν τη φύλαξη της σιδηροδρομκής γραμμής Κων/πολης-Σόφιας. Ένα ελληνικό τάγμα εγκαταστάθηκε στις Μέτρες την 1η Ιανουαρίου του 1919 και παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο. Με τη συνθήκη των Σεβρών [10 Αυγούστου 1920] οι Μέτρες έμειναν στην κυριαρχία της Τουρκίας.
Πριν από το 1878 μόνο Έλληνες κατοικούσαν τη μικρή αυτή πόλη, οι περισσότεροι ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες (τσαγκάρηδες, μαραγκοί, ραφτάδες, σιδεράδες, μπακάληδες, καφετζήδες κλπ. ) και εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της κωμόπολης και των γύρω χωριών, υπήρχαν και αρκετοί αγρότες.
Τα σπίτια ήταν ξύλινα όπως και στη Κωνσταντινούπολη.
Στις Μέτρες γινόταν μεγάλο πανηγύρι τη Δευτέρα του Αποστόλου Θωμά οπότε γιορταζόταν η τοπική γιορτή της Παναγίας Ρευματοκρατούσας, της οποίας το αγίασμα βρισκόταν πολύ κοντά στη κωμόπολη μέσα σ΄ ένα μικρό σπήλαιο ανάμεσα σε δυο βουνά.
Το έθιμο του Εβραίου (Οβριού όπως τον έλεγαν) λάμβανε χώρα κάθε χρόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα και συνίστατο στο κάψιμο ενός ομοιώματος του Ιούδα κρεμασμένου επάνω σε ξύλινο στύλο, ανάμνηση του θανάτου του Ιούδα. Τώρα το έθιμο τιμούν οι απόγονοι των Μετρινών (και των γύρω χωριών όπως το Τσακήλι, το Νιχώρι, το Αλμπασάν, και κοντά στη λιμνοθάλασσα του Μπουγιούκ Τσεκμετζέ (Büyükçekmece), τα Άθυρα και η Καλλικράτεια), στο Παλαίφυτο Γιαννιτσών και τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής.
Η πιο γνωστή και δραστήρια οικογένεια της περιοχής είναι η οικογένεια Χουρμουζιάδη απόγονοι του Χουρμούζη Χουρμουζιάδη ιερέα που εγκαταστάθηκε εκεί το 1820 ερχόμενος από τη Καππαδοκία. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για το Τσαταλτζά και την οικογένεια Χουρμουζιάδη.
Χάρτης του Τσαταλτζά (Catalca)
Από εκεί περνούσε το Αναστασιανό τείχος μήκους 93 χιλιομέτρων το οποίο ξεκινούσε από τον Εύξεινο Πόντο και κατέληγε στη Σηλυβρία (Silivri). Τον 17ο αιώνα η πόλη γνώρισε τη χρυσή εποχή της όταν ο Φερχάτ πασάς τη στόλισε με παλάτια, ένα τεκέ, ένα χαμάμ και ένα παζάρι που το ονόμασε Çatalburgaz.
 |
| Τα Αναστασιανά τείχη |
Στους Βαλκανικούς πολέμους έγιναν αρκετές μάχες στη περιοχή, Στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπογράφηκε η ανακωχή του Μούδρου, σύμφωνα με τους όρους της οποίας διασυμμαχικά τάγματα ανέλαβαν τη φύλαξη της σιδηροδρομκής γραμμής Κων/πολης-Σόφιας. Ένα ελληνικό τάγμα εγκαταστάθηκε στις Μέτρες την 1η Ιανουαρίου του 1919 και παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο. Με τη συνθήκη των Σεβρών [10 Αυγούστου 1920] οι Μέτρες έμειναν στην κυριαρχία της Τουρκίας.
Πριν από το 1878 μόνο Έλληνες κατοικούσαν τη μικρή αυτή πόλη, οι περισσότεροι ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες (τσαγκάρηδες, μαραγκοί, ραφτάδες, σιδεράδες, μπακάληδες, καφετζήδες κλπ. ) και εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της κωμόπολης και των γύρω χωριών, υπήρχαν και αρκετοί αγρότες.
Τα σπίτια ήταν ξύλινα όπως και στη Κωνσταντινούπολη.
Στις Μέτρες γινόταν μεγάλο πανηγύρι τη Δευτέρα του Αποστόλου Θωμά οπότε γιορταζόταν η τοπική γιορτή της Παναγίας Ρευματοκρατούσας, της οποίας το αγίασμα βρισκόταν πολύ κοντά στη κωμόπολη μέσα σ΄ ένα μικρό σπήλαιο ανάμεσα σε δυο βουνά.
Το έθιμο του Εβραίου (Οβριού όπως τον έλεγαν) λάμβανε χώρα κάθε χρόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα και συνίστατο στο κάψιμο ενός ομοιώματος του Ιούδα κρεμασμένου επάνω σε ξύλινο στύλο, ανάμνηση του θανάτου του Ιούδα. Τώρα το έθιμο τιμούν οι απόγονοι των Μετρινών (και των γύρω χωριών όπως το Τσακήλι, το Νιχώρι, το Αλμπασάν, και κοντά στη λιμνοθάλασσα του Μπουγιούκ Τσεκμετζέ (Büyükçekmece), τα Άθυρα και η Καλλικράτεια), στο Παλαίφυτο Γιαννιτσών και τη Νέα Καλλικράτεια Χαλκιδικής.
Η πιο γνωστή και δραστήρια οικογένεια της περιοχής είναι η οικογένεια Χουρμουζιάδη απόγονοι του Χουρμούζη Χουρμουζιάδη ιερέα που εγκαταστάθηκε εκεί το 1820 ερχόμενος από τη Καππαδοκία. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για το Τσαταλτζά και την οικογένεια Χουρμουζιάδη.
Χάρτης του Τσαταλτζά (Catalca)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου