Η μάνα μου έφτιαχνε σιμιγδαλένιο χαλβά όταν ήμουν μικρός στην Κωνσταντινούπολη , με κουκουνάρια μέσα και γάλα, και θυμάμαι το καβούρδισμα. Όντας πλέον ζήσει περισσότερο στην Ελλάδα παρά στην Τουρκία, αν και γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί, ξαναθυμήθηκα τον σιμιγδαλένιο χαλβά της συγχωρεμένη σε ένα ταξίδι μου ως τουρίστας πια στη γειτονική χώρα.
Βασικά, ήταν Μάρτιος στα Ταταύλα, περιοχή που ναι μεν δεν είναι high-end πλούσια, έχει όμως όλων των ειδών τα μαγαζιά, εκατοντάδες, και πάρα πολλά εστιατόρια. Εκεί ζει και μεγάλο μέρος των Ρωμιών της Πόλης αλλά κι άλλοι χριστιανοί μαζί με Τούρκους φυσικά.
Τέλος πάντων, σε ένα μαγειρείο / εστιατόριο, παρήγγειλα κεφτεδάκια και πιάζι φασόλια. Νομίζω, όπως το συνηθίζουν την τελευταία δεκαετία, αλκοόλ δεν σέρβιραν στο συγκεκριμένο μαγαζί. Ωραία γεύση, περιβάλλον και τιμές, αλλά θέλω να καταλήξω ότι στο τέλος του γεύματος μου έφεραν δωρεά ΖΕΣΤΟ σιμιγδαλένιο χαλβά. Συνηθίζεται στην Πόλη, στο τέλος ενός καλού γεύματος να τρως κανένα μπακλαβά τίποτα εκμέκ κανταίφ ή ακόμη και ζεστό κιουνεφέ. Πάντως δεν ήξερα 18 χρόνια στη Πόλη ότι σέρβιραν και ζεστό σιμιγδαλένιο χαλβά.
Σας ενδιαφέρει: Χουνκιάρ Μπεγεντί
Άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι σε κάθε τέτοιο εστιατόριο, πρώτο πιάτο θα ήταν ζεστή σούπα με κόκκινες φακές, και το κιουνεφέ στο τέλος που το έφαγα πρώτη φορά το 2011, δεν ήξερα καν την ύπαρξη του. Έχει γίνει μόδα. Κι εδώ στην Ελλάδα στο Παλαιό Φάληρο στο Σαραϊλί στην Αγίου αλεξάνδρου βρίσκεις.
Οπότε, όταν με κέρασαν στο Φάληρο σιμιγδαλένιο χαλβά ζήτησα από την θεία Τίνα τη συνταγή και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας μαζί με την παραπάνω ιστορία. Τέλειος ο χαλβας της μανας μου (Mike)
Σας ενδιαφέρει: Γνήσιο σπιτικό λαχματζούν
Βασικά, ήταν Μάρτιος στα Ταταύλα, περιοχή που ναι μεν δεν είναι high-end πλούσια, έχει όμως όλων των ειδών τα μαγαζιά, εκατοντάδες, και πάρα πολλά εστιατόρια. Εκεί ζει και μεγάλο μέρος των Ρωμιών της Πόλης αλλά κι άλλοι χριστιανοί μαζί με Τούρκους φυσικά.
 |
| Πολίτικος Σιμιγδαλένιος Χαλβάς σερβιρισμένο εδώ με παγωτό, CC attr. share alike 4 Int. licence |
Τέλος πάντων, σε ένα μαγειρείο / εστιατόριο, παρήγγειλα κεφτεδάκια και πιάζι φασόλια. Νομίζω, όπως το συνηθίζουν την τελευταία δεκαετία, αλκοόλ δεν σέρβιραν στο συγκεκριμένο μαγαζί. Ωραία γεύση, περιβάλλον και τιμές, αλλά θέλω να καταλήξω ότι στο τέλος του γεύματος μου έφεραν δωρεά ΖΕΣΤΟ σιμιγδαλένιο χαλβά. Συνηθίζεται στην Πόλη, στο τέλος ενός καλού γεύματος να τρως κανένα μπακλαβά τίποτα εκμέκ κανταίφ ή ακόμη και ζεστό κιουνεφέ. Πάντως δεν ήξερα 18 χρόνια στη Πόλη ότι σέρβιραν και ζεστό σιμιγδαλένιο χαλβά.
Σας ενδιαφέρει: Χουνκιάρ Μπεγεντί
Άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι σε κάθε τέτοιο εστιατόριο, πρώτο πιάτο θα ήταν ζεστή σούπα με κόκκινες φακές, και το κιουνεφέ στο τέλος που το έφαγα πρώτη φορά το 2011, δεν ήξερα καν την ύπαρξη του. Έχει γίνει μόδα. Κι εδώ στην Ελλάδα στο Παλαιό Φάληρο στο Σαραϊλί στην Αγίου αλεξάνδρου βρίσκεις.
Οπότε, όταν με κέρασαν στο Φάληρο σιμιγδαλένιο χαλβά ζήτησα από την θεία Τίνα τη συνταγή και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας μαζί με την παραπάνω ιστορία. Τέλειος ο χαλβας της μανας μου (Mike)
Σας ενδιαφέρει: Γνήσιο σπιτικό λαχματζούν
Συνταγή: Πολίτικος Σιμιγδαλένιος Χαλβάς
Υλικά
2 φλυτζάνια σιμιγδάλι χονδρό
250 γρ. Μαργαρίνη ή φρέσκο βούτυρο
1 πακέτο κουκουνάρια
4,5 φλιτζάνια γάλα και 2 φλιτζάνια ζάχαρι για το σιρόπι
Εκτέλεση συνταγής χαλβά
Καβουρντίζουμε, ανακατεύοντας συνεχώς σε μέτρια φωτιά, το σιμιγδάλι, τα κουκουνάρια και το βούτυρο για περίπου 15 λεπτά.
Μετά τα πρώτα λεπτά, σε ένα άλλο μάτι της κουζίνας, φτιάχνουμε το σιρόπι.
Μετά τα πρώτα λεπτά, σε ένα άλλο μάτι της κουζίνας, φτιάχνουμε το σιρόπι.
Μόλις δούμε ότι το κουκουνάρι αλλάζει λίγο χρώμα, ρίχνουμε σιγά-σιγά το σιρόπι, ανακατεύοντας σε χαμηλωμένη φωτιά. Καλύπτουμε με μια πετσέτα την κατσαρόλα κι τοποθετούμε το καπάκι της.
Σε λίγο, σβήνουμε τελείως τη φωτιά κι το αφήνουμε λίγη ώρα έτσι.
Μπορούμε να το σερβίρουμε βάζοντας το σε μπολάκια και μετά να το αναποδογυρίζουμε σε μερίδες ή όλο μαζί σε ένα μεγάλο πυρέξ ή ταψάκι και να κόβουμε φέτες (και στις δυο περιπτώσεις το πιέζουμε όσο μπορούμε). Μερικοί το τρώνε και σαν πιλάφι κατευθείαν απ το σκεύος που φτιάχτηκε.
Τρώγεται ζεστό αλλά και κρύο διατηρείται εκτός ψυγείου για 4-5 μέρες.
Μπορούμε να το σερβίρουμε βάζοντας το σε μπολάκια και μετά να το αναποδογυρίζουμε σε μερίδες ή όλο μαζί σε ένα μεγάλο πυρέξ ή ταψάκι και να κόβουμε φέτες (και στις δυο περιπτώσεις το πιέζουμε όσο μπορούμε). Μερικοί το τρώνε και σαν πιλάφι κατευθείαν απ το σκεύος που φτιάχτηκε.
Τρώγεται ζεστό αλλά και κρύο διατηρείται εκτός ψυγείου για 4-5 μέρες.
Διαβάστε και για άλλες συνταγές που γράψαμε μέχρι τώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου