Ορεινή Ναυπακτία

Update 5/2016
Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ο ήλιος και η θάλασσα. Όπως έχουμε ξαναπεί άλλωστε το έδαφος της χώρας έχει μια μοναδική ποικιλομορφία. Πανέμορφα βουνά γεμάτα νερά και εκπληκτικής ομορφιάς και οικολογικής αξίας, χλωρίδα και πανίδα με μοναδικά ενδημικά φυτά και ζώα.

Η επαρχία της Ναυπακτίας εκτός από το μεσαιωνικό λιμάνι της Ναυπάκτου έχει ψηλά βουνά πεντακάθαρα ποτάμια και άγρια φαράγγια. Εκεί συναντάμε πέτρινα γεφύρια και γραφικούς νερόμυλους. Παλιότερα η ορεινή Ναυπακτία ήταν γνωστή σαν Κράβαρα (Γκράβαρα).

Πολλοί λένε πως το όνομα το πήρε από τους κατοίκους της, που ήταν εξαίρετοι πολεμιστές και στις συγκρούσεις τους με τους Τούρκους φώναζαν μεταξύ τους: «στην κάρα βαρείτε» στο κεφάλι δηλαδή. Αλλά μάλλον είναι Σλαβικής ή Αρβανίτικης προέλευσης λέξη. Η έκφραση "κατέβηκε από τα Γκράβαρα" λέγεται για κάποιον που είναι βουνίσιος ίσως και απολίτιστος.




Τα κακοτράχαλα αυτά βουνά τώρα έχουν αξιοποιηθεί με μια ήπια σχετικά τουριστική ανάπτυξη, αναδεικνύοντας τη παρθένα φύση που είναι κατάλληλη για extreme sports μα και για ένα ήσυχο διάλειμμα μέσα στη γαλήνη της φύσης. Η ορεινή Ναυπακτία έχει έχει χαρακτηριστεί σαν τις "Άλπεις" της Ελλάδας. Πέτρινα γεφύρια, Βυζαντινά ή και νεώτερα μοναστήρια, περιπατητικά μονοπάτια και πολλά άλλα ενδιαφέροντα μέρη.

Στο δεύτερο Σαββατοκύριακο κάθε Οκτώβρη γίνεται στη περιοχή η γιορτή τσίπουρου και κάστανου. Στη πλατεία της Άνω Χώρας και του Πλατάνου, εκεί θα βρείτε αξιοζήλευτες τουριστικές υποδομές, όσο για το τοπίο, κόβει την ανάσα.



Υπάρχουν αρκετά γραφικά χωριουδάκια όπως η Άνω Χώρα (υψόμετρο 1100μ) που βρίσκεται στη μέση ενός καταπληκτικού δάσους με έλατα και καστανιές που εισχωρούν μέχρι το χωριό. Πολλά παλιά καλοδιατηρημένα αρχοντικά σπίτια, μπορεί να δει ο επισκέπτης στην Άνω Χώρα, αντιπροσωπευτικά της τοπικής Κραβαριότικης αρχιτεκτονικής. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν Λομποτινά (Σλάβικης προέλευσης).

Στην Άνω Χώρα κάθε χρόνο στις αρχές Οκτωβρίου γίνεται γιορτή κάστανου και τσίπουρου, ενώ το Φεβρουάριο γιορτή της τσιγαρίθρας, τοπικό έδεσμα (μπομπότα με ένα κομμάτι κρέας στο κέντρο).

Στο χωριό Αμπελακιώτισσα, βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας χτισμένο τον 15ο αιώνα. Στο μοναστήρι αυτό φιλοξενείται η ιστορική εικόνα της Παναγίας που ο μύθος λέει ότι βρέθηκε εκεί με έναν ανεξήγητο τρόπο μετά την άλωση του χωριού Αμπελάκια από τους Τούρκους, καθώς και το χέρι του Αγίου Πολυκάρπου.

Στις ανατολικές πλαγιές του βουνού Κοκκινιάς στο Δήμο Πλατάνου βρίσκεται η Κλεπά ένα κεφαλοχώρι από τον καιρό του Βυζαντίου. Έχει δυο συνοικίες την Άνω και τη Κάτω Κλεπά που χωρίζονται από το χείμαρρο Μέγα Ρέμα. Η Κλεπά έχει πολλά ξωκλήσια ενεργά ή ερειπωμένα. Βρίσκονται σε γραφικές και πανέμορφες τοποθεσίες. Η Αγία Παρασκευή στην κατάληξη της Μεγάλης Ράχης, ο προφήτης Ηλίας της Άνω Συνοικίας στην Κοκκινιά, πραγματική αετοφωλιά κρεμασμένη κυριολεκτικά στο Ξεροβούνι. Στα “Στενά”, στον ποταμό Εύηνο βρίσκεται το γεφύρι της Κλεπάς μονότοξη λιθόκτιστη γέφυρα φτιαγμένη το 1885.


Στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Μακρύορο βρίσκεται το χωριό Καταφύγιο. Αξίζει να πάτε στο φαράγγι του Φονιορέματος, να επισκεφτείτε τους παλιούς μύλους, τα σπήλαια τα 2 παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια τα οποία βρίσκονται σε πολύ γραφικές τοποθεσίες , αλλά και τον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που χτίστηκε περίπου τον 13ο αιώνα βρίσκεται κοντά στο Χρύσοβο και είναι ότι έχει απομείνει από το ιστορικό μοναστήρι του Σωτήρος

Στη δυτική πλευρά του Μακρυόρους, σε υψόμετρο 650 μέτρων, σκαρφαλωμένος στη πλαγιά ο οικισμός Γολέμι. Κάτω από το όρος Αγ. Κωνσταντίνος σε υψ. 720μ βρίσκεται ο Παλαιόπυργος που πριν το 1927 λεγόταν Βελβίτσενα.

Στις βορειοδυτικές πλαγιές των Βαρδουσίων, ένα από τα πιο ορεινά χωριά, η Γραμμένη Οξυά (1130μ), το παλαιότερο όνομα του χωριού ήταν Σιτίστα. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1828, στη θέση Ρίπα έγινε η μάχη της Γραμμένης Οξυάς, όπου ο τουρκικός στρατός νικήθηκε από τους Έλληνες και υποχώρησε.

Στο Κερασοβούνι σε μια δύσβατη περιοχή γεμάτη έλατα συναντάμε το χωριό Ελατού, παλιά λεγόταν Ελετζού. Στις πλαγιές του Φτερόπυργου στα 1312μ βρίσκονται τα Κρυονέρια (παλιό όνομα Κουτολίστια), μέσα σε ένα δάσος από καστανιές, έλατα και πλατάνια. Υπάρχουν ακόμα τα χωτιά Ασπριά και Κεντρική, η Ασπριά μέσα σε ένα δάσος από βελανιδιές και η Κεντρική στη σκιά του όρους Τσακαλάκι στα 1050μ.

Υπάρχουν ακόμα τα χωριά, Τερψιθέα, Αναβρυτή, Γρηγόρι, Καλλονή, Κοκκινοχώρι, Χρύσοβο, Κυδωνέα, Λιμνίστα, Πόδος, Μανδρινή, Μηλιά, Ανθόφυτο, Σίμου, Γάβρος, Ποκίστα, Στράνωμα, Στύλια, Φαμίλα, Αγ. Δημήτριος, Αχλαδόκαστρο, Δενδροχώρι, Λιβαδάκι, Περίστα, Πλάτανος και Λεύκα.

Πολλοί παραδοσιακοί ξενώνες έχουν δημιουργηθεί στη περιοχή όπως "το πέτρινο", ο "ξενώνας Αλθαία", o "Xenios" στην Άνω Χώρα, οι "Δρυάδες" στην Αμπελακιώτησσα, τα "σπιτάκια της Ιφιγένειας"
στο Πλάτανο, ο "Σμάνης" στα Λέυκα και πολλοί άλλοι.


Διαβάστε το ταξιδιωτικό άρθρο μας:
Ναύπακτος, το Αλγέρι της Ευρώπης.