Ζωντανεύει το ηφαίστειο της Σαντορίνης ;

Μικροσεισμοί γύρω στα 3 Richter και παραμορφώσεις, κυρίως φουσκώματα του εδάφους καθώς και μικρές εκλύσεις αερίων, στη Σαντορίνη, έχουν προκαλέσει μια κάποια ανησυχία στους κατοίκους.

Σε εγρήγορση βρίσκονται οι επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν το ηφαίστειο της Σαντορίνης και τα «σημάδια» που εμφανίζονται τον τελευταίο χρόνο. . Η τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα στο νησί ήταν το 1950.

Είναι γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο παρατηρείται δραστηριότητα πάνω στην Καμμένη, η οποία εστιάζεται σε μικροσεισμούς, παραμορφώσεις ή έκλυση αερίων που εμμέσως δείχνει ότι υπάρχει κίνηση μάγματος, εξηγεί ο καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Εθνικού Αστεροσκοπείου, Κώστας Μακρόπουλος.

Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο μετέχει σε ερευνητικό πρόγραμμα ελέγχου του ηφαιστείου της Σαντορίνης, σε συνεργασία με το ΕΜΠ και το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εγκατέστησαν στη περιοχή πάνω από 20 σεισμογράφους και μπορούν να καταγράψουν κάθε δόνηση πάνω από 1 ρίχτερ.

Η Σαντορίνη καθώς και τα νησιά Θηρασία και Ασπρονήσι είναι απομεινάρια του ηφαιστειογενούς νησιού Στρογγύλη. Η Στρογγύλη ήταν ένας ηφαιστειακός κώνος. Το κεντρικό τμήμα της ανατινάχτηκε στον αέρα μαζί με τον κρατήρα του ηφαιστείου τη Μινωική εποχή το 1613 π.χ. η έκρηξη που έγινε είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αυτού που σήμερα ονομάζουμε καλδέρα της Σαντορίνης και την καταστροφή ενός μεγάλου προϊστορικού πολιτισμού στα νησιά του Αιγαίου.

Μα και για τον Μινωικό πολιτισμό στη Κρήτη το τσουνάμι και τα άλλα παρελκόμενα της έκρηξης, ήταν η αρχή του τέλους. Αποθέσεις θηραϊκής γής (ελαφρόπετρα) από την έκρηξη έχουν βρεθεί στην Κρήτη, τη νοτιοδυτική Τουρκία, ακόμα και στο δέλτα του Νείλου.

Άλλες εκρήξεις:

• 1570 ή 1573 μ.Χ.: Ηφαιστειακή έκρηξη οδηγεί στο σχηματισμό μικρού νησιού βορειοανατολικά της Παλαιάς Καμένης, το οποίο ονομάζεται Μικρή Καμένη.
• 23 Μαΐου 1707 - 14 Σεπτεμβρίου 1711 μ.Χ.: Έκχυση λάβας οδηγεί στον σχηματισμό δύο μικρών νησιών που σύντομα ενώνονται και σχηματίζουν την Νέα Καμένη.
• 26 Ιανουαρίου 1866 - 15 Οκτωβρίου 1870 μ.Χ.: Έντονη ηφαιστειακή δράση που οδήγησε στον τριπλασιασμό της Νέας Καμένης.
• 11 Αυγούστου 1925 - 17 Μαρτίου 1928 μ.Χ.: Ηφαιστειακή δραστηριότητα που οδήγησε στην δημιουργία μικρού νησιού, της Δάφνης, μεταξύ της Μικρής και της Νέας Καμένης. Τελικά η νησίδα αυτή ενώθηκε με την Μικρή και με την Νέα Καμένη και τα τρία νησιά δημιούργησαν ένα ενιαίο σχηματισμό.
• 20 Αυγούστου 1939 - Αρχές Ιουλίου 1941 μ.Χ.:Από τον Αύγουστο και μετά δημιουργήθηκαν οι ηφαιστειακοί θόλοι: Τρίτωνας, Κτενάς, Φουκέ (Fouqué), Νίκη, Ρεκ (Reck) και οι θόλοι Σμιθ (Smith).
• 10 Ιανουαρίου 1950 - 2 Φεβρουαρίου 1950 μ.Χ.: Έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα που οδήγησε στο σχηματισμό του ηφαιστειακού θόλου Λιάτσικας στα ανατολικά του κρατήρα του Γεωργίου. Ο θόλος πήρε το όνομα του από το όνομα του γεωλόγου Ν. Λιάτσικα που μελετούσε την δραστηριότητα.

Στο θαλάσσιο χάσμα που σχηματίστηκε μεταξύ Θήρας και Θηρασίας, που έχει βάθος 1.500 μέτρα, κατά καιρούς βγήκαν στην επιφάνεια ηφαιστειακοί κώνοι που σχημάτισαν τα εξής νησιά: την Παλαιά, τη Μικρή και τη Νέα Καμένη, την Καμένη Γεωργίου του Α', την Καμένη του Φουκέ, την Αφρόσσα και τη Δάφνη. Όλα αυτά τα νησιά μεγάλωναν σιγά-σιγά και ενώθηκαν, εκτός από την Παλαιά Καμένη.


Εκτός από το ηφαίστειο της Νέας Καμένης και της Παλαιάς Καμένης λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω υπάρχει το Κολούμπο (για το οποίο είχαμε γράψει παλιότερα) και τα Χριστιανά νησιά.


Λεπτομέρειες για την αυξημένη σεισμική δραστηριότητα του ηφαιστείου της Σαντορίνης από το volcano diskovery.