Γλυκό του κουταλιού

Τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση και την ανεργία να μαστίζουν τη χώρα, πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν εναλλακτικούς τρόπους απόκτησης εισοδημάτων.

Οι δυσκολίες έκαναν τους ανθρώπους πιο δημιουργικούς γιατί όπως έλεγαν παλιά, " Η οκνηρία βαίνει τόσο αργά, ώστε η φτώχεια αμέσως την φθάνει" και από τη νωθρότητα που είχε καταβάλλει τις τελευταίες δεκαετίες τους Έλληνες που είχαν βολευτεί, ξύπνησε η εφευρετικότητα και η ενεργητικότητα για να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο.

Όπως έλεγε και ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ " Είναι σκληρό το να αποτύχεις, αλλά είναι ακόμα χειρότερο το να μην έχεις δοκιμάσει να επιτύχεις".

Άλλοι προσπαθούν να βρουν τρόπους να καλλιεργήσουν γή που μέχρι τώρα έμενε ανεκμετάλλευτη. Να μη ξεχνάμε πως τις τελευταίες δεκαετίες η Ελληνική ύπαιθρος άδειαζε και μόνο στα πολύ εύφορα και πεδινά μέρη καλλιεργούσαν τη γη. Νέα προϊόντα όπως το ιπποφαές, η τρούφα, η ροδιά, η σπιρουλίνα η αλόη και άλλα.

Κάποιοι σκέφτηκαν να κάνουν εκτροφή σαλιγκαριών, θα εκπλαγείτε όταν μάθετε πόσα είδη εδώδιμων σαλιγκαριών υπάρχουν.

Άλλοι σε μικρά σπιτικά εργαστήρια προσπαθούν να παρασκευάσουν χυλοπίτες, τραχανά, γλυκά του κουταλιού και άλλα.

Γλυκά του κουταλιού από τα φρούτα του κήπου της αποφάσισε να φτιάξει και η φίλη μου η Ράνια που ζει στην Ηλεία, έφτιαξε μάλιστα και σελίδα στο facebook.

Ζήτησα από τη Ράνια να μου πει πως πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με τη παρασκευή γλυκών του κουταλιού.





Στα 37 μου χρόνια μένω χωρίς δουλειά, χάνω τη δουλειά μου, , τις ελπίδες μου τα όνειρα μου….. τέλος καλοκαιριού 2010 …..ουρλιάζω από τον πόνο σωματικό και ψυχικό….παραιτούμαι για μεγάλο διάστημα , θυμώνω, οργίζομαι και μετά κατηγορώ τον εαυτό μου…. Πολλές απώλειες συναισθηματικές, υλικές …. Όμως δίπλα μου συνεχώς άνθρωποι αγαπημένοι πάντα εκεί… χωρίς να ρωτούν , χωρίς να πιέζουν μόνο εκεί δίπλα….με μια αγκαλιά με ένα χάδι με ένα τηλέφωνο με μια ματιά.

Έρχεται η «άνοιξη» σιγά σιγά και αρχίζω να «περιπατάω» κυριολεκτικά και μεταφορικά, μικρές εξορμήσεις , στην αρχή 100 μέτρα μετά λίγο παραπάνω…. Και έτσι σιγά σιγά τα βήματα μου με έφεραν στον τόπο που πέρασα τα χρόνια μου τα παιδικά , στο περιβόλι της οικογένειας μας, είναι σαν να γεννιέμαι εκείνη τη στιγμή… ένα μωρό που μόλις άνοιξε τα μάτια του, τα αυτιά του ,τις αισθήσεις του όλες….και είδα και μύρισα και άκουσα...και θυμήθηκα!!!!!! Επιτέλους θυμήθηκα!!!!!

Γύρισα στις ρίζες μου, στο περιβόλι των παιδικών μου χρόνων, στις μυρωδιές του, στην απλότητα τα του, στο μεγαλείο του, στην ουσία του.

Και ξέρετε η ουσία κρύβεται μέσα στα απλά…

Κάπως έτσι είναι η ιστορία μου ….ώσπου έρχονται δυο νέα μέλη στην οικογένεια μας , δυο κοριτσάκια πανέμορφα, μια ξανθούλα και μια μελαχρινούλα ανιψιά και σκαφτόμαστε με τις αδελφές μου τι να κάνουμε για τις βαφτίσεις τους… τι καλύτερο από τα φρούτα μας σε γλυκό? Γλυκές μπουμπουνιεριτσες -βαζάκια με γλυκό από το περιβόλι του παππού!!!! Και έτσι το ένα έφερε το άλλο και τελικά έφερε το “Γλυκό…γλυκάκι by Rania” , στην αρχή δοκιμαστές ήταν η οικογένεια και οι φίλοι. Και σιγά σιγά το γεύονται οι διαδικτυακοί φίλοι μου!!!!!


Τώρα πια ξέρω …. Η «κρίση» -οικονομική, ηθική, συναισθηματική- δεν ήταν ποτέ κάτι απαραίτητα κακό, μπορεί να σε διαλύσουν μπορεί όμως και να σε δυναμώσουν αν εσύ το θέλεις πραγματικά και αρκεί να θέλουμε να τις αντιμετωπίσουμε.....
Ας ψάξουμε βαθιά μέσα μας για τα πράγματα που θα μας κάνουν αληθινά ευτυχισμένους!!!

Ράνια






Μπορώ να σας πώ με βεβαιότητα πως τα γλυκά της Ράνιας είναι πεντανόστιμα, τα βαζάκια στις φωτογραφίες καταναλώθηκαν σε χρόνο ρεκόρ.