Πολλές φορές μας πούλησαν οι Ευρωπαίοι αλλά υπήρχαν και πολλοί που έδωσαν τα πάντα μέχρι και τη ζωή τους για να αναστηθεί η χώρα μας.Τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλη κουβέντα για την επανάσταση και την εποχή της Τουρκοκρατίας. Πριν τον ξεσηκωμό του 1821, έγιναν πολλές αποτυχημένες προσπάθειες. Οι περισσότερες από αυτές έγιναν με την βοήθεια των Ευρωπαίων και γενικά των καθολικών χριστιανών.
Για μία τέτοια προσπάθεια που ξεκίνησε το 1532 θα αναφερθούμε σε αυτό το άρθρο.
Ένας στόλος από γενουατικά, ισπανικά, πλοία του Παπικού κράτους και γαλέρες των Ιωαννιτών Ιπποτών της Μάλτας, φτάνει στην Κορώνη, γεμάτος με Ιταλούς, Ισπανούς, Γερμανούς Αρβανίτες και Έλληνες στρατιώτες (Grecci estratiotas, αναφέρονται στα έγγραφα της εποχής). Με αρχηγό τον Γενοβέζο αριστοκράτη, Ανδρέα Ντόρια (Doria).
Στην πολιορκία της Κορώνης σκοτώθηκαν οι Θεόδωρος Μπόχαλης καί Θεόδωρος Βοσκίτης οπλαρχηγοί που είχαν καταταγεί στο Οθωμανικό στρατό.
Τον Οκτώβριο του ιδίου έτους ο Ντόρια κατέλαβε τήν Πάτρα και ακολούθησε η κατάληψη των φρουρίων του Ρίου καί του Αντιρρίου, όπου οι χριστιανοί καί κυρίως οι Έλληνες προέβησαν σε άγρια σφαγή των υπερασπιστών των δύο φρουρίων, σύμφωνα με την αφήγηση του απεσταλμένου του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α'.
Το επόμενο καλοκαίρι του 1533 οι Τούρκοι αντεπιτέθηκαν, η Υψηλή Πύλη απέστειλε ισχυρές χερσαίες δυνάμεις, μέ επικεφαλής τόν σαντζάκμπεη του Μοριά, οι οποίες έφθασαν στη Μεσσηνία τον Απρίλιο του 1533, ενώ στόλος 80 σκαφών, υπό τη διοίκηση του Λουφτή μπέη, απέκλεισε τό λιμάνι της Κορώνης. Στό μεταξύ στήν πόλη είχαν εισέλθει Έλληνες μαχητές "Grecci estratiotas", (από τίς οικογένειες Μάνεση, Κατωγίτη, Βαρβάτη, Στρατηγού, Ρωμανού, Μενάγια, Καπνίση κ.ά.) ενώ τη διοίκηση ανέλαβε ο Ισπανός Rodrigo de Machicao.
Ο στόλος του Doria κατέφθασε με βοήθεια για τούς πολιορκημένους και απώθησε τον οθωμανικό στόλο στα ανοικτά του Ιονίου πελάγους. Τόν Αύγουστο όμως ο χριστιανικός στόλος αναχώρησε για την Ιταλία, αφήνοντας μόνους τούς αμυνομένους οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός από τις ισχυρές πολιορκητικές δυνάμεις, την πείνα και τον λοιμό με αποτέλεσμα να αποδεκατιστούν.
Παρά τις δυσκολίες επιχειρησαν εξόδους για να βρουν τρόφιμα και μάλιστα η πιο παράτολμη νυκτερινή έξοδος έγινε στο τουρκοχώρι της Ανδρούσας όπου κατετρόπωσαν τούς χίλιους γενίτσαρους πού στάθμευαν εκεί, ενώ έκαψαν τά ιπποστάσια και τις αποθήκες των πολεμοφοδίων. Δυστυχώς όμως ο γενναίος Μακικάο (Rodrigo de Machicao), πού ηγείτο της μάχης, σκοτώθηκε από σφαίρα στό κεφάλι, οι χριστιανοί οπισθοχώρησαν καί έθαψαν μέ τιμές τόν γενναίο Ισπανό πολεμιστή.
Επιτέλους, τον Μάρτιο του 1534, ο αυτοκράτορας Κάρολος E' έστειλε πλοία να παραλάβουν τον πληθυσμό της Κορώνης και τη φρουρά της με προορισμό την Κάτω Ιταλία. Εκεί οι Έλληνες πού άφησαν τή γη της Μεσσηνίας για πάντα, ενώθηκαν με τούς άλλους συμπατριώτες τους (Grecanoi), εξελίχθηκαν σε δυναμική κοινότητα και διατήρησαν τον ελληνικό τους χαρακτήρα για 3 αιώνες περίπου, μέχρι να αλλαξοπιστήσουν και να γίνουν καθολικοί, ύστερα από αφόρητη πίεση των καθολικών ιερέων του Βατικανού.
Πηγή Agiasofia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου