Στις Ελληνικές θάλασσες υπάρχουν αρκετά είδη δελφινιών ένα από αυτά είναι το Σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Ονομάζεται και Risso's dolphin, από τον Antoine Risso, φυσιοδίφης ο οποίος δημοσίευσε πρώτος εργασία για τα σταχτοδέλφινα το 1812.Η ονομασία δελφίνι προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά (δελφίς), το οποίο συνδέεται με το δελφύς("μήτρα"). Έτσι, το όνομα του ζώου μπορεί να μεταφραστεί ως "ψάρι με μήτρα".
Τα δελφίνια όπως και τα υπόλοιπα κητοειδή τείνουν σιγά σιγά να εξαφανιστούν από τις Ελληνικές θάλασσες. Η ανθρώπινη δραστηριότητα (ρύπανση, υπεραλίευση, προπέλες πλοίων, σόναρ κ.α) έχει μειώσει επικίνδυνα τους πληθυσμούς των θαλάσσιων θηλαστικών (φυσητήρες, Φώκαινες, Πτεροφάλαινες, δελφίνια κοινά, ζωνοδέλφινα, ρινοδέλφινα, σταχτοδέλφινα, Μεσογειακές Φώκιες, και ζιφιός) .
Για να ευαισθητοποιηθούν οι Έλληνες πολίτες και οι αρμόδιοι φορείς έχουμε ξεκινήσει αυτή τη σειρά άρθρων για τα "σπάνια θηλαστικά των Ελληνικών θαλασσών".
Το σταχτοδέλφινο είναι ένα από τα πιο μεγαλόσωμα είδη δελφινιού. Φτάνει τα 3,5 μέτρα και το βάρος του τα 350-400kg, ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι το μυτερό πίσω πτερύγιο του και η γρίζα με ακανόνιστες λευκές ραβδώσεις πλάτη του. Τα άκρα από τα πτερύγια και την ουρά του είναι μαύρα. Η κύρια τροφή του είναι τα καλαμάρια.
Έχει τόσο πολύ μειωθεί ο αριθμός των δελφινιών γενικά και του σταχτοδέλφινου ακόμα περισσότερο, που σε ορισμένες περιπτώσεις σχηματίζουν μικτά κοπάδια (ρινοδέλφινα, κοινά δελφίνια, σταχτοδέλφινα, ζωνοδέλφινα), όπως συμβαίνει στο Κορινθιακό κόλπο.
Στην Ελλάδα παρατηρήθηκαν σταχτοδέλφινα κυρίως στο Ιόνιο, στη Βόρειο Κρήτη, όπως επίσης στις Βόρειες Σποράδες και τη Χαλκιδική. Συναντάμε συχνά πληθυσμούς σταχτοδέλφινων και στη θαλάσσια περιοχή της Ικαρίας, τα κοπάδια αυτά περνούν από το Ικάριο καθώς μεταναστεύουν από ένα σημείο της Μεσογείου σε άλλο.
Αρχιπέλαγος, ινστιτούτο θαλασσίων ερευνών.
wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου