Συνεχίζοντας την τριήμερη γευστική περιήγηση μας στην Κωνσταντινούπολη από εκεί που την αφήσαμε ξεκινάμε την περιπέτεια της 2ης μέρας. Στο πρόγραμμα της ημέρας θα προσθέσουμε και πολλαπλές επιλογές για να καλύψουμε όλα τα γούστα.
Ο ιστορικός αυτός σταθμός(Θυμηθείτε το Orient Express) έχει δυο λειτουργίες: Μπορείτε να πάτε πχ στην Ελλάδα με το Dostluk-Φιλία Express, υπάρχει όμως και ο ηλεκτρικός για μετακινήσεις στην Κωνσταντινούπολη(τα προάστια της).
Πήρα λοιπόν τον ηλεκτρικό για να κατευθυνθώ στο Yesilkoy(Άγιος Στέφανος). Οι ώρες αναχώρησης και οι σταθμοί με τη διάρκεια των δρομολογίων γραμμής Istanbul-Halkali εδώ(pdf) ή στη σελίδα αυτή. Χρέωσα 1,5 YTL στο ηλεκτρονικό μου εισιτήριο και μπήκα στο τρένο. Η ώρα ήταν 08:34 όταν ξεκινήσαμε.
Έφτασα στο σταθμό του Yesilkoy στις 09:10. Ο Άγιος Στέφανος Κωνσταντινούπολης λοιπόν ήταν γνωστό παραθαλάσσιο θέρετρο για τους Ρωμιούς της Πόλης. Στους μάλλον ευκατάστατους από αυτούς. Αν και αργότερα παραθέριζαν και πιο...μεσαίες τάξεις. Μπορεί κανείς κάνοντας μια βόλτα, μέσα στο πλήθος των σύγχρονων και άσχημων κτισμάτων να εντοπίσει παλιά Ελληνικά αρχοντικά, ξήλινα, όπως πχ το αρχοντικό* που υπογράφηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου
Μόλις βγήκα από τον σταθμό μπροστά μου απλωνόταν η λεωφόρος Istasyon. Πλήθος μαγαζιών και αμέτρητες τράπεζες. Την περπάτησα σχεδόν όλη μέχρι την Cekmece caddesi(βλ. χάρτη από σημείο 1 μέχρι Β). Θα δείτε το τζαμί. Δίπλα, εκεί όπου το είχα αφήσει στεκόταν το ιδιωτικό Ελληνικό δημοτικό του Αγίου Στεφάνου. Αν βρείτε τον επιστάτη μπορεί να σας αφήσει να δείτε το εσωτερικό(Yesilkoy Rum Ilkokulu).
Με τις αναμνήσεις από τα χρόνια μου στο σχολείο αυτό προχώρησα προς την Ελληνική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου(ε, σε αυτήν βαπτίστηκα, ήθελα να την ξαναδώ):
Εκεί κοντά θα βρείτε και τη Λατινική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Στο μεταξύ, αν βρείτε το φούρνο φάτε καμία τυρόπιτα κουρού...
Κατευθυνθείτε μετά στο Istanbul caddesi, την παραλιακή οδό, όπου θα δείτε πολλά παλιά ωραία σπίτια Ρωμιών(επί της οδού και στα παρασόκακα). Σε αυτά τα αρχοντικά έχουν γυριστεί πολλές ταινίες. Θυμάμαι έβλεπα κάθε τόσο ένα συνεργείο.
Στο δρόμο προς το Ronepark, όπου θα πιούμε τσάι ή καφέ παραπάνω και θα ξεκουραστούμε, υπάρχει ένα μαγαζί που πουλά παγωτό το καλοκαίρι και boza το χειμώνα(μέχρι τέλη Μαρτίου αρχές Απριλίου περίπου). Όπου μποζά ποτό από σιτάρι που έχει υποστεί ζύμωση. Γλυκό, πηχτό και εκπληκτικό. Βάζουν κανέλλα από πάνω και είναι κρύο. Εδώ πουλάνε ποιοτικό boza τύπου Βέφα κι όχι ψευτοπράγματα. Έχω την εντύπωση, όχι σίγουρα, ότι είναι από το πασίγνωστο Vefa Bozacisi:
Έφτασα στο Ronepark και παρήγγειλα τσάι σε μικρό ποτηράκι. Το πάρκο αυτό, με θέα τη θάλασσα και τα τραπεζάκια του Καφέ είναι καταπράσινο. Υπάρχει πάρκο για παιδιά και τουαλέτες. Αφού ξεκουράστηκα, και θυμήθηκα ότι...διαβάζαμε εδώ τα μαθήματα μας, σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το σταθμό του Yesilyurt για να πάρω τον ηλεκτρικό.
Το Yesilyurt είναι η δίδυμη ας πούμε συνοικία του Yesilkoy. Προφανώς πολύ πιο καινούριο μέρος κι όχι τόσο ιστορικό. Απέχουν 20 λεπτά με τα πόδια. Πολλές πολυκατοικίες. Κάποτε παραθέριζαν πλούσιοι. 15 λεπτά έκανα από το πάρκο έως τον σταθμό. Λίγο παρακάτω από τον σταθμό είναι και η σχολή της αεροπορίας. Απέναντι από το σταθμό είναι η αγορά όπου υπάρχουν σούπερ μάρκετ, ανταλλακτήρια συναλλάγματος κλπ. Δίπλα ακριβώς στο σταθμό υπάρχει ένα πολύ καλό εστιατόριο.
Να και το εστιατόριο, το οποίο κρύβει...δένδρα μέσα του:
Πήρα το τρένο με κατεύθυνση το Sirkeci και κατέβηκα στο Bakirkoy. Ήθελα να πάω να φάω στο φημισμένο εστιατόριο Gelik Meat Restaurant στην ποαραλιακή Kennedy(Sahil yolu). Εγω περπάτησα μισή ώρα, εσείς μπορείτε να πάρετε ταξί. Υπάρχουν 2 Gelik στο Bakirkoy. Εσείς θέλετε αυτό στην παραλιακή. Που όλως τυχαίως ήταν, λέγεται, το σπίτι της Λωξάνδρας. Ο παρακάτω χάρτης είναι "ζωντανός", μπορείτε να το μετακινήσετε ή να αυξομειώσετε. Ή κλικ στο view larger map για μεγαλύτερο χάρτη.
View Larger Map
Το Gelik:
Gelik Kuyu Kebabı, Gelik Köfte, Mantarlı Gelik Pilavı και το εκπληκτικό ζεστό γλυκό με τυρί Künefe είναι μερικά από τα σπεσιαλιτέ τους. Δεν είναι φτηνό. Σχετικά κοντά, προς Atakoy, είναι και το πασίγνωστο εμπορικό κέντρο Galleria.
Για όσους προτιμούν το ψάρι, προτείνω να μην κατέβουν από το τρένο στο Bakirkoy αλλά αργότερα στο Κοντοσκάλι(Kumkapi). Άλλη μια κλασική ελληνική συνοικία όπου ζούσαν και αρκετοί δικοί μας με περιορισμένα πορτοφόλια. Τώρα, μπορείτε να βρείτε πολλές ψαροταβέρνες, στους δρόμους τους πλακόστρωτους. Μετά το φαγητό και τη βόλτα μπορείτε να ανέβετε αν έχετε υπομονή την μεγάλη ανηφόρα ώστε να βρεθείτε κοντά σε είσοδο του Kapalicarsi(Κλειστή Αγορά). Kumkapi by night:
Και η διαδρομή προς κλειστή αγορά:
Εφόσον σας προιδέασα για εναλλακτικές λύσεις, ορίστε και 2 άλλα διάσημα εστιατόρια. Δεν θα πάρετε το τρένο προς Sirkeci αλλά προς την αντίθετη μεριά, προς Halkali(Χάλκαλι).
image sources:
Google Maps
image 1
image2
image3
image4
image5
all other images are mine, ask to use it.
Μέρα δεύτερη: Βόλτα στα σοκάκια του Αγίου Στεφάνου, φαγητό στο Gelik Meat(στο σπίτι της Λωξάνδρας) στο Μακρυχώρι, ή σε ψαροταβέρνα στο Κοντοσκάλι, ή στο Ουλούνταγ στα Florya, ή στο Beyti σε Κιουτσούκ Τσεκμετζέ
Τη μέρα την ξεκίνησα στο Σίρκετζι(Sirkeci), στο σταθμό τρένων(τύπου σταθμός Πειραιά). Sirkeci Gar. Είχα αποφασίσει πρώτα να επισκεφτώ τα παλιά λημέρια στον Άγιο Στέφανο(Yesilkoy). όλη την ημέρα θα χρησιμοποιούσα μόνο το τρένο, τον ηλεκτρικό.
Ο ιστορικός αυτός σταθμός(Θυμηθείτε το Orient Express) έχει δυο λειτουργίες: Μπορείτε να πάτε πχ στην Ελλάδα με το Dostluk-Φιλία Express, υπάρχει όμως και ο ηλεκτρικός για μετακινήσεις στην Κωνσταντινούπολη(τα προάστια της).
Πήρα λοιπόν τον ηλεκτρικό για να κατευθυνθώ στο Yesilkoy(Άγιος Στέφανος). Οι ώρες αναχώρησης και οι σταθμοί με τη διάρκεια των δρομολογίων γραμμής Istanbul-Halkali εδώ(pdf) ή στη σελίδα αυτή. Χρέωσα 1,5 YTL στο ηλεκτρονικό μου εισιτήριο και μπήκα στο τρένο. Η ώρα ήταν 08:34 όταν ξεκινήσαμε.
Έφτασα στο σταθμό του Yesilkoy στις 09:10. Ο Άγιος Στέφανος Κωνσταντινούπολης λοιπόν ήταν γνωστό παραθαλάσσιο θέρετρο για τους Ρωμιούς της Πόλης. Στους μάλλον ευκατάστατους από αυτούς. Αν και αργότερα παραθέριζαν και πιο...μεσαίες τάξεις. Μπορεί κανείς κάνοντας μια βόλτα, μέσα στο πλήθος των σύγχρονων και άσχημων κτισμάτων να εντοπίσει παλιά Ελληνικά αρχοντικά, ξήλινα, όπως πχ το αρχοντικό* που υπογράφηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου
*update 2012 Φίλος στο ανοιχτό facebook group ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ επισημαίνει:
"...[το αρχοντικό της φωτογραφίας της wikipedia] δεν εχει καμμια σχεση με το κονακι του Αρμένη Μπεντρος Νταντιαν που ηταν διπλα από το Ελληνικό σχολείο και απεναντι από την βρύση του Αβδουλμετζιτ σήμερα είναι μια αλάνα που την εκμεταλλεύονται ως parking .Ασε που κατα τον ερευνητη Τουργκάϊ Τουνα η τελικη συνθήκη υπεγράφη σε σπιτη αιγιαλο το νεριμαν σαχ το οποιο επισης δεν υπαρχει καταστράφηκε απο τους σεισμούς του 1894" και συνεχίζει:
"Οπως ειπα ηταν διπλα απο το δημοτικο που ημουν και εγω μαθητης επι 6 χρονια για αυτό και το ξέρω απο πρώτο χερι.Το 1958 οταν κατοικήσαμε στον Άγιο Στέφανο το κτήριο ηταν ερειπωμένο και μισο γκρεμισμένο ειχαν περάσει 80 χρόνια απο την συνθήκη με την πάροδο του χρονου και στα 17 χρόνια που έμεινα στον Αγιο Στεφανο κατερευσε σημερα ειναι auto park.Σωτηρη αν κοιτάξεις προσεκτικά τις φωτογραφίες θα δεις το κτήριο αυτο μοναχα σε γκραβούρες επίσης και το Νεριμαν Σαχ σε έγχρωμη γκραβούρα στην παραλία"
Μόλις βγήκα από τον σταθμό μπροστά μου απλωνόταν η λεωφόρος Istasyon. Πλήθος μαγαζιών και αμέτρητες τράπεζες. Την περπάτησα σχεδόν όλη μέχρι την Cekmece caddesi(βλ. χάρτη από σημείο 1 μέχρι Β). Θα δείτε το τζαμί. Δίπλα, εκεί όπου το είχα αφήσει στεκόταν το ιδιωτικό Ελληνικό δημοτικό του Αγίου Στεφάνου. Αν βρείτε τον επιστάτη μπορεί να σας αφήσει να δείτε το εσωτερικό(Yesilkoy Rum Ilkokulu).
Με τις αναμνήσεις από τα χρόνια μου στο σχολείο αυτό προχώρησα προς την Ελληνική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου(ε, σε αυτήν βαπτίστηκα, ήθελα να την ξαναδώ):
Εκεί κοντά θα βρείτε και τη Λατινική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου. Στο μεταξύ, αν βρείτε το φούρνο φάτε καμία τυρόπιτα κουρού...
Κατευθυνθείτε μετά στο Istanbul caddesi, την παραλιακή οδό, όπου θα δείτε πολλά παλιά ωραία σπίτια Ρωμιών(επί της οδού και στα παρασόκακα). Σε αυτά τα αρχοντικά έχουν γυριστεί πολλές ταινίες. Θυμάμαι έβλεπα κάθε τόσο ένα συνεργείο.
Στο δρόμο προς το Ronepark, όπου θα πιούμε τσάι ή καφέ παραπάνω και θα ξεκουραστούμε, υπάρχει ένα μαγαζί που πουλά παγωτό το καλοκαίρι και boza το χειμώνα(μέχρι τέλη Μαρτίου αρχές Απριλίου περίπου). Όπου μποζά ποτό από σιτάρι που έχει υποστεί ζύμωση. Γλυκό, πηχτό και εκπληκτικό. Βάζουν κανέλλα από πάνω και είναι κρύο. Εδώ πουλάνε ποιοτικό boza τύπου Βέφα κι όχι ψευτοπράγματα. Έχω την εντύπωση, όχι σίγουρα, ότι είναι από το πασίγνωστο Vefa Bozacisi:
Έφτασα στο Ronepark και παρήγγειλα τσάι σε μικρό ποτηράκι. Το πάρκο αυτό, με θέα τη θάλασσα και τα τραπεζάκια του Καφέ είναι καταπράσινο. Υπάρχει πάρκο για παιδιά και τουαλέτες. Αφού ξεκουράστηκα, και θυμήθηκα ότι...διαβάζαμε εδώ τα μαθήματα μας, σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς το σταθμό του Yesilyurt για να πάρω τον ηλεκτρικό.
Το Yesilyurt είναι η δίδυμη ας πούμε συνοικία του Yesilkoy. Προφανώς πολύ πιο καινούριο μέρος κι όχι τόσο ιστορικό. Απέχουν 20 λεπτά με τα πόδια. Πολλές πολυκατοικίες. Κάποτε παραθέριζαν πλούσιοι. 15 λεπτά έκανα από το πάρκο έως τον σταθμό. Λίγο παρακάτω από τον σταθμό είναι και η σχολή της αεροπορίας. Απέναντι από το σταθμό είναι η αγορά όπου υπάρχουν σούπερ μάρκετ, ανταλλακτήρια συναλλάγματος κλπ. Δίπλα ακριβώς στο σταθμό υπάρχει ένα πολύ καλό εστιατόριο.
Να και το εστιατόριο, το οποίο κρύβει...δένδρα μέσα του:
Πήρα το τρένο με κατεύθυνση το Sirkeci και κατέβηκα στο Bakirkoy. Ήθελα να πάω να φάω στο φημισμένο εστιατόριο Gelik Meat Restaurant στην ποαραλιακή Kennedy(Sahil yolu). Εγω περπάτησα μισή ώρα, εσείς μπορείτε να πάρετε ταξί. Υπάρχουν 2 Gelik στο Bakirkoy. Εσείς θέλετε αυτό στην παραλιακή. Που όλως τυχαίως ήταν, λέγεται, το σπίτι της Λωξάνδρας. Ο παρακάτω χάρτης είναι "ζωντανός", μπορείτε να το μετακινήσετε ή να αυξομειώσετε. Ή κλικ στο view larger map για μεγαλύτερο χάρτη.
View Larger Map
Το Gelik:
Gelik Kuyu Kebabı, Gelik Köfte, Mantarlı Gelik Pilavı και το εκπληκτικό ζεστό γλυκό με τυρί Künefe είναι μερικά από τα σπεσιαλιτέ τους. Δεν είναι φτηνό. Σχετικά κοντά, προς Atakoy, είναι και το πασίγνωστο εμπορικό κέντρο Galleria.
Για όσους προτιμούν το ψάρι, προτείνω να μην κατέβουν από το τρένο στο Bakirkoy αλλά αργότερα στο Κοντοσκάλι(Kumkapi). Άλλη μια κλασική ελληνική συνοικία όπου ζούσαν και αρκετοί δικοί μας με περιορισμένα πορτοφόλια. Τώρα, μπορείτε να βρείτε πολλές ψαροταβέρνες, στους δρόμους τους πλακόστρωτους. Μετά το φαγητό και τη βόλτα μπορείτε να ανέβετε αν έχετε υπομονή την μεγάλη ανηφόρα ώστε να βρεθείτε κοντά σε είσοδο του Kapalicarsi(Κλειστή Αγορά). Kumkapi by night:
Και η διαδρομή προς κλειστή αγορά:
Εφόσον σας προιδέασα για εναλλακτικές λύσεις, ορίστε και 2 άλλα διάσημα εστιατόρια. Δεν θα πάρετε το τρένο προς Sirkeci αλλά προς την αντίθετη μεριά, προς Halkali(Χάλκαλι).
- Beyti (βλ. φώτο πάνω). Κατεβαίνετε στο Kucuk Cekmece(Κιουτσούκ Τσεκμετζέ) χάρτης εδώ
- Uludag Kebap Florya (Φλόρια)χάρτης εδώ . (Βλ. φώτο κάτω)
image sources:
Google Maps
image 1
image2
image3
image4
image5
all other images are mine, ask to use it.
licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial 3.0 Greece License
ευχαριστήθηκες βόλτες και αναμνήσεις.φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήKanw link kai sto 2o meros (kai as mperdeytikes me ton Onur - asygxoritos!). Emena to Gelik den mou arese kai amfiballw kata to poso itan ontws to spiti tis Loksandras, afou apo tis perigrafes tis Marias Iordanidou prokiptei oti to spiti tis den itan parathalassio. Anyway...
ΑπάντησηΔιαγραφήmia soditsa parakalo :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' αυτό το σχολείο που αναφέρεις παίζαμε μπίλιες (γυαλένιες) με τα παιδιά της περιοχής, το σπίτι μας ήταν δίπλα στο σχολείο, να είσαι καλά για αυτή την όμορφη περιγραφή, όλο αναμνήσεις και μυρωδιές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία, μπίλιες παίζαμε στην αυλή και το dokuztas με μπάλλα και πετρούλες http://www.uludagsozluk.com/k/dokuz-tas/
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρηκα :-)
(το facebook δεν επιτρέπει να σου κάνω αίτηση φιλίας. ο λογαριασμός μου αναφέρεται εδώ αν θες να δοκιμάσεις http://sotostips.blogspot.com/2008/12/welcome.html
Βρήκα τη σελίδα σου, ευχαριστώ :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή